Het meisje met de zwavelstokjes
zonder meisje, zonder zwavelstokjes
Er was geen script, geen dialoog. Slechts een sprookje als aanleiding. Hoe spelen de thema’s uit ‘Het meisje met de zwavelstokjes’ in het hier en nu? Samen met 12 jonge spelers van Jeugdtheater Hofplein werkten we 5 maanden om vanuit niks een voorstelling te maken. Het werd een verhaal met voetbalschoenen, dia’s, een spinnenweb en een bewegend schoolplein. Want welk kind fantaseert er niet over om bij Feyenoord te spelen, droomt er over picknicken met de allerlekkerste ijsjes of heeft er nachtmerries over monsters en spinnen?!
We maakten deze bijzondere voorstelling, met de thema’s uit het bekende sprookje: armoede, dromen en liefde van opa’s en oma’s. Verhaal, spel en vormgeving in co-creatie met de leerlingen. Sudesca maakte de regie en dans. Ik deed illustraties en animaties, die we projecteerden als decor.
Onderzoek en experiment
Een groep enthousiaste kinderen durfden het aan: samen met Sudesca Janse en mij zijn ze gaan onderzoeken wat armoede betekent, wat hun eigen dromen (en nachtmerries) en hun lievelingspersonen zijn. We hebben fantasiedieren geschilderd, podcasts geluisterd, dromen verbeeld, boeken gelezen, mensen geïnterviewd, de wijk gefotografeerd en heel veel gespeeld, gedanst en gelachen! In een paar maanden ontstond een bijzondere voorstelling. De emotionele anekdote van jeugdwerker Fatma over een jongen zonder voetbalschoenen werd de rode draad van het voorstelling. In elke scène werd er één kind buitengesloten, omdat diegene geen schoenen, sjaal of ijsje had of niet werd opgehaald op school. Gelukkig kwamen de voetbalschoenen uiteindelijk toch…
De spelers maakten straatfoto’s, een schimmenspel, een spinnenweb van elastieken en dansten de sterren van de hemel!
Regie, spel: Sudesca Janse
Vormgeving: Liesbeth de Boer
Soundscape: Bart Kuntz
Kostuumontwerp: Yvette Bras
Techniek: Marijn & Kim
Voor Jeugdtheater Hofplein, 2023.